Në fakt, përgjegjësia e vendosur gjithnjë mbi perëndimin për mungesën e paqes në vende të ndryshme me shumicë myslimane, është një temë e diskutuar gjerësisht. Shpesh, thelbi i kësaj çështjeje lidhet me perceptimin e ndikimit të perëndimit, dhe sidomos i atij nga Shtetet e Bashkuara, në rajonet në fjalë.
Të themi të drejtën, është e vërtetë se shumë prej këtyre shteteve, të cilat kanë kaluar vazhdimisht konflikte dhe përplasje, kanë qenë në një farë mase viktimë e ndërhyrjeve politike dhe ushtarake nga ana e perëndimit për dekada. Ndërhyrjet në Irak dhe Afganistan, apo edhe ndërhyrja në Libi, janë disa nga shembujt më të mirë të kësaj. Kjo, megjithatë, nuk e largon përgjegjësinë që kanë autoritetet lokale për të drejtuar shtetet e tyre dhe për të zgjidhur problemet e tyre në interes të mbarëvajtjes të politikave të atyre vendeve.
Sigurisht, që është e rëndësishme të mos e përgjithësojmë këtë argument për të gjitha vendet me shumicë muslimane. Përgjithësimi është një nga problemet kryesore të diskutimit të kësaj çështjeje sepse është i papërshtatshëm duke marrë parasysh që çdo shtet ka historinë e vet, kulturën e vet, si dhe është ndikuar ndryshe nga perëndimi në krahasim me shtetet e tjera.
Nëse i kushtojmë vëmendje diskursit politik në këto vende, mund të vërejmë se ka një tendencë për të përdorur Perëndimin si një “shkop i ndëshkimit” për të shpjeguar dhe për të justifikuar mungesën e progresit politik apo ekonomik. Kjo mund shikohet si një strategji për të devijuar vëmendjen nga probleme të brendshme, siç janë korrupsioni, mungesa e demokracisë, dhe mungesa e respektit për të drejtat e njeriut.
Gjithashtu, përgjegjësia për paqen dhe stabilitetin nuk mund të shkarkohet krejt kollaj tek të tjerët. Autoritetet lokale kanë një rol të madh në këtë. Ato do duhej të angazhoheshin për të drejtat e njeriut, për demokraci, dhe për qeverisje të mirë, gjë që deri më sot nuk duket se ka ndodhur. Sigurisht që edhe perëndimit i takon të rishikojë rolin e tij në rajon dhe ndikimin që ka mbi këto vende dhe politikat e tyre.
Në përgjithësi, çështja e konfliktit ndërmjet vendeve myslimane është e ndërlikuar dhe nuk ka zgjidhje të thjeshtë. Por një gjë është e qartë: një zgjidhje e qëndrueshme dhe e drejtë nuk mund të arrihet pa një angazhim të sinqertë nga të gjithë palët e përfshira, dhe hedhja e fajit vazhdimisht tek perendimi nuk ndihmon në këtë proces.