Feja mund të kuptohet si një sistem i organizuar i besimeve dhe praktikave që lidhen me perceptimin e njeriut për fenomenet hyjnore ose të shenjtë. E vërteta është se feja ka tërhequr që prej kohësh shumë individë drejt saj, duke u ofruar atyre një sens qëllimi, përkatësie, dhe orientimi, por njëkohësisht, më shumë se duhet ka ndodhur që njerëzit të jenë bërë të pafuqishëm përpara sfidave të jetës, duke iu drejtuar në mënyrë të pakushtëzuar një entiteti të pamatshëm, të paprekshën, e të pashikueshëm.
Si një shembull të thjeshtë të këtij fenomeni mund të marrim cilindo person i cili, në përballje me sfidat e jetës, i drejtohet lutjeve në vend që të marrë hapa praktikë për të zgjidhur problemin. Për shembull, nëse dikush ka probleme financiare dhe vendos të lutet për ndihmë ekonomike nga zoti në vend që të kërkojë punë, të kursejë para ose të kërkojë këshilla financiare, kjo e tregon qartë se feja mund t’i bëjë njerëzit të varur nga ajo dhe t’i pengojë ata për të arritur potencialin e tyre të plotë. Nuk po themi se lutja është e krejtësisht e padobishme nqs ajo e bën personin të ndjehet pak më mirë, por nëse ajo zëvendëson veprimin praktik dhe përgjegjësinë individuale, mund të shndërrohet në problematike.
Në të njëjtën mënyrë, feja mund të përdoret si një mjet për të shmangur vetë-përmirësimin dhe rritjen personale. Nëse një person merr si të mirëqenë se të gjitha sfidat e tij mund të zgjidhen nga një entitet i jashtëm që gjendet diku atje në qiell, dhe se ai vetë nuk kanë nevojë të ndryshojnë veten ose të mësojë nga përvoja e tij, atëherë feja bëhet një lloj droge që i mban njerëzit në një gjendje të pandryshueshme dhe gjithnjë të varur nga ajo.
Sigurisht që nuk mund të themi se kjo vlen për të gjithë besimtarët. Ka shumë individë që e përdorin fenë si një burim frymëzimi dhe orientimi, por jo si një mjet për të shmangur përgjegjësitë e tyre individuale dhe as për të mos kërkuar zgjidhje praktike për problemet e tyre. Këta njerëz mund të gjejnë forcën dhe kuptimin e jetës tek feja, por ata gjithashtu e pranojnë se duhet të marrin përsipër përgjegjësinë për të ndryshuar dhe përmirësuar jetën e tyre.
Është e vërtetë që feja mund t’i bëjë njerëzit të varur nëse e përdorin si një mjet për të evituar sfidat e jetës dhe për të mos kërkuar zgjidhje praktike për problemet e tyre, por kjo gjithsesi është më tepër një çështje e interpretimit dhe praktikimit të fesë nga individët. Sipas opinionit vetjak të autorit, feja ka bërë në përgjithësi më shumë dëm se dobi, dhe se edhe për ata pak njerëz të cilët e përdorin fenë siç duhet, feja është një çmim i madh që ne paguajmë në një shoqëri ku shumica e përdor atë si një drogë.