“Ka diçka të brishtë e të përbuzshme tek një mashkull i cili nuk mund të përballet me rreziqet e jetës pa ndihmën e besimeve që e bëjnë të ndjehet mirë. Është pothuajse e sigurtë që një pjesë e tij është e bindur se ato janë legjenda dhe se ai i beson vetëm sepse e bëjnë të ndjehet më mirë. Por ai nuk guxon të përballet me këtë mendim! Për më tepër, ngaqë është i vetëdijshëm, sado pak, që besimet e tij nuk kanë llogjikë, ai tërbohet kur këto besime vihen në pikëpyetje.” – Bertrand Russell
Në këtë thënien e tij, Russell i qaset me një kritikë të ashpër qëndrimeve dogmatike dhe bindjeve të pamenduara. Përmes kësaj thënie, ai shtjellon idenë e çlirimit intelektual dhe sfidon vetëdijen e njeriut për të kërkuar të vërtetën e thellë.
Besimi i verbër është ai që ndihmon njeriun të ndjehet i qetë krahas pasigurisë, duke ofruar kështu një formë të falsifikuar të sigurisë emocionale. Russell argumenton se përdorimi i besimit për të krijuar një komfort të tillë emocional është i brishtë dhe i përbuzshëm, duke theksuar faktin se ky veprim nuk është i ndershëm ndaj vetvetes.
Ai pohon se njeriu, i ndërgjegjshëm në një farë niveli se bindjet e tij janë të pasigurta dhe potencialisht të pavërteta, përsëri zgjedh t’i mbajë ato sepse i japin ndjenjën e sigurisë. Ky është një moment ku njeriu i vendosur përballë dyzimit intelektual dhe emocional të qenies së tij, zgjedh që të mos përballet me të vërtetën.
Në thelb, Russell beson se njeriu, përpara se të jetë i gatshëm të përballet me sfidat e jetës dhe të përparojë si individ dhe si pjesë e shoqërisë, duhet të jetë i gatshëm të shqyrtojë dhe të sfidojë bindjet e tij. Prandaj, nëse bindjet nuk kanë baza logjike dhe janë të pranuara thjeshtë si një formë e rehatisë emocionale, ato bëhen problematike dhe, në disa raste, dëmtojnë zhvillimin dhe përparimin e individit dhe të shoqërisë.
Rëndësia e kritikës së Russell ndaj mënyrës së menduar dogmatike është e jashtëzakonshme, veçanërisht në kohët e sotme kur lajmet e rreme dhe dezinformimi kanë bërë të mundur që njerëzit të zgjedhin të besojnë ato që u pëlqejnë, në vend që të kërkojnë të vërtetën. Thënia e tij na mëson se është me rëndësi të përballemi me pasiguritë dhe frikërat tona me një qasje intelektuale dhe mendore, dhe jo të fshihemi pas besimeve që na bëjnë të ndjehemi të sigurt, por që në fakt nuk janë të bazuar në fakte apo logjikë.
Në përfundim, thënia e Russell është një ftesë për të sfiduar veten, për të pyetur dhe kërkuar të vërtetën. Vetëm përmes këtij procesi mund të arrijmë një qasje më të mirë për të përballuar sfidat e jetës dhe për të krijuar një shoqëri më të ndërgjegjshme dhe të informuar.