Lutjet e cilit vend dëgjon Allahu?

Ndërkohë që feja ka qenë një pjesë thelbësore e identitetit dhe kulturës njerëzore për mijëra vite, shpesh ka qenë dhe mbetet burim i konflikteve. Kjo situatë, ku dy vende myslimane janë në luftë me njëri-tjetrin dhe i luten Allahut për ndihmë, është një shembull tragjik i kësaj realiteti.

Ndërsa Islami, siç është rasti me shumicën e feve, hiqet sikur promovon vlerat e paqes, mirëkuptimit dhe mëshirës, është e qartë se këto parime nuk zbatohen gjithmonë në praktikë. Dhe në rasting e një konflikti në mes dy vendeve myslimane, është pikërisht kjo mospërputhje në mes të teorisë dhe praktikës që çon në pyetje si “lutjet e cilit nga këto dy vende dëgjon Allahu?”

Në nivelin më themelor, feja duhet të jetë një mënyrë për individët të lidhen me njëri-tjetrin dhe me Zotin e tyre. Por, kur feja përdoret si mjet për të justifikuar luftën dhe konfliktin, ajo e humb këtë qëllim. Kur feja përzihet me politikën dhe përdoret si justifikim për luftë, humbet nocioni i fesë si mjeti për paqe dhe mëshirë.

Njëkohësisht, ideja se Allahu, apo Zoti, mund të favorizojë një vend apo popull në detriment të tjetrit është problematike. Kjo ide e krijon një koncept të Zotit që është i angazhuar në politikën njerëzore dhe që zgjedh anë, gjë që është e kundërta e ideve teologjike se Zoti është i drejtë, i mëshirshëm dhe i gjithë-përfshirë.

Duhet të kuptojmë se konfliktet ndërmjet vendeve myslimane, si dhe ndërmjet vendeve të ndryshme fetare, janë shpeshherë më shumë rezultat i dinamikave politike, socio-ekonomike dhe historike sesa i feve të tyre. Por në anën tjetër, feja dhe sidomos ajo islame, sillet si një rend i plotë politik që ka për qëllim të vëjë nën rregull të gjithë jetën e ndjekësve të saj. Kësisoj, është e pamundur të largohet përgjegjësia e këtyre konflikteve nga feja.

Në fund të fundit, zgjidhja e konflikteve fetare dhe politike nuk do të vijë nga lutjet për ndihmë nga ana e Zotit, por nga veprimet e njerëzve për të ndërtuar marrëdhënie më të mira, të kuptimit dhe paqes. Një Zot që nuk ekiston nuk ndërhyn dot në konflikte të shkaktuara nga njerëzit dhe besimet e tyre irracionale.