Mitologjia dhe feja janë të lidhura ngushtë. Mitologjia është një pjesë e sistemit të gjerë të besimeve dhe praktikave të një kulture, ndërsa feja është më e përqendruar në praktikat e adhurimit dhe interpretimin e të së ashtuquajturës e Vërteta Hyjnore.
Fetë e lashta, si mitologjia e lashtë greke dhe romake, kanë marrë statusin e mitologjisë sepse praktikat e tyre adhuruese kanë pushuar së qenët aktive, dhe nuk janë më të njohura si fe nga popullsia e përgjithshme. Në vend të kësaj, historitë dhe figurat e tyre janë shndërruar në mitologji – histori simbolike që përdoren për të shpjeguar botën dhe njeriun. Për shembull, mitologjia greke tani studiohet si pjesë e trashëgimisë kulturore dhe letrare, por nuk është më e njohur si një sistem i vlefshëm i besimeve fetare.
Kjo mund të ndodhë edhe me fetë e sotme. Nëse një fe nuk arrin të adaptohet me ndryshimet në shoqëri, kulturë, dhe teknologji, mund të ndodhë që ajo të mos jetë më e vlefshme për njerëzit e asaj shoqërie. Në këtë rast, besimet dhe praktikat e asaj feje mund të shndërrohen në mitologji.
Një shembull i kësaj mund të jenë të trija fetë monoteiste që janë dominuese sot në botë. Nëse ato nuk arrijnë të ruajnë relevancën e tyre në një botë në ndryshim, mund të ndodhë që të mos jenë më të tvlefshme për ndjekësit e tyre dhe të shndërrohen në mitologji. Në këtë mënyrë, vendin e tyre mundet mjaft mirë ta zënë besime të reja siç është Shkencëtologjia.
Sugirisht që duhet të kuptojmë se fetë e mëdha si Islami, Krishterimi, dhe Judaizmi i kanë qëndruar provave të kohës dhe kanë arritur të adaptohen ndaj ndryshimeve të shumta shoqërore, politike, dhe teknologjike, prandaj është e paqartë nëse do të ndodhë e njëjta gjë me to. Kjo mund të thuhet mjaft mirë për Krishterimin i cili është kthyer më shumë në një biznes se besim fetar. Në anën tjetër, feja islame si një fe që pretendon se është fjala e vërtetë dhe e pandryshueshme e Allah-ut ka shumë rrezik të mos arrijë të përshtatet me kohën dhe të jetë e para që merr statusin e mitologjisë.