Kur vizualizojmë figurën e njeriut, shpesh e lidhim atë me identitetin dhe karakteristikat e saj – racën, seksualitetin, besimin fetar, dhe të tjera. Këto elemente ndihmojnë në përcaktimin e asaj që jemi deri në njëfar pike, por a janë ato vërtet esenciale për identitetin e një personi?
Paraqitja e skeleteve në ilustrimin e mësipërm na kujton se nën të gjitha këto dallime, struktura jonë bazë është e njëjtë. Kështu që, pavarësisht nga raca, seksualiteti, besimet fetare apo mungesa e tyre, të gjithë jemi, në thelb, të njëjtët. Skeleti nuk i dallon njerëzit mbi bazën të ngjyrës së lëkurës, preferencave seksuale, apo bindjeve fetare – ai është i përbashkët për çdo njeri.
Diversiteti është thelbi i njerëzimit. Ai ofron një pasuri të madhe të përvojave dhe perspektivave dhe ndihmon në zhvillimin e një shoqërie të plotë dhe të shëndetshme. Por diversiteti duhet të shërbëjë si një mjet për të thelluar mirëkuptimin dhe përbashkësitë, jo për të ndarë njerëzit. Nëse e kuptojmë që ne, në nivelin më fondamental, jemi të njëjtët, atëherë mund të vlerësojmë diversitetin si një pasuri shtesë, jo si një shkak për ndarje.
Ne duhet të sfidojmë veten të shohim përtej sipërfaqësores – përtej asaj që mund të shohim vetëm me sytë tonë – dhe të kuptojmë se, pavarësisht nga dallimet e jashtme, të gjithë jemi të njëjtët. Ky është një mësim i rëndësishëm, i cili, nëse do e kuptonim dhe do e zbatonim, do të çonte në një shoqëri më të mirëkuptueshme, tolerante dhe të bashkuar. Kështu, duhet të pranojmë dhe të vlerësojmë ndryshimet tona, por kurrë të mos harrojmë se nën të gjitha këto ndryshime, jemi të gjithë njësoj – jemi njerëz.