Shkenca ka përparuar dhe zhvilluar gjithçka që njohim dhe shohim përreth nesh përmes një procesi të vazhdueshëm të pyetjeve, hetimit, eksperimentimit dhe arsyetimit. Kjo është bërthama e shkencës – një proces i ndërlikuar, i përfshirë dhe i mrekullueshëm për të zbuluar dhe kuptuar misteret e natyrës. Ndërkohë, në të njëjtën kohë, përgjigjet e thjeshta dhe dogmatike që u veshin fenomeneve të paparashikueshme dhe të pakuptueshme forcën dhe ndërhyrjet hyjnore, siç është “e bëri zoti”, janë një formë e dëshpëruar e dorëzimit ndaj pyetjeve pa përgjigje dhe ndjenjës së pasigurisë që kjo shkakton.
Shumica e këtyre përgjigjeve të thjeshta vjen nga feja e cila mundohet t’u ofrojë njerëzve një kuptim emocional dhe metafizik rreth pyetjeve më të mëdha. Por feja dhe shkenca janë dy sfera të ndryshme të ekzistencës tonë që përpiqen t’u japin përgjigje pyetjeve të ndryshme. Kur ato përzihen në mënyrë të papërshtatshme me njëra-tjetrën, si në rastin e përgjigjeve dogmatike “e bëri zoti” për çdo gjë që nuk dihet, ato pengojnë progresin e njerëzimit dhe zhvillimin e një kuptimi të vërtetë për botën ku jetojmë.
Atributimi i të panjohurës ndaj hyjnisë nuk është vetëm një pengesë për të kuptuar realitetin tonë, por është edhe një dështim në përdorimin e aftësive tona mendore të plota. Çdo herë kur pyetja “Pse?” shfaqet, mundësia për të zgjeruar orizontet tona dhe të sfidojmë mendimet tona të paracaktuara fillon të lulezojë. Është kjo ndjenjë e kureshtjes dhe dëshira për të kuptuar që na ndihmon të zhvillojmë teknologji të reja, të përmirësojmë mjekësinë dhe të kuptojmë më shumë rreth natyrës së vetë ekzistencës sonë.
Përveç kësaj, thjeshtësia e përgjigjeve të tilla si “e bëri zoti” e bën njeriun të ndjehet i vetmuar ndaj universit të tij, duke e lënë atë në një pozitë pasive ndaj realitetit që e rrethon. Kjo krijon një pabarazi kuptimore midis njeriut dhe natyrës, e cila ndikon negativisht në zhvillimin tonë si specie.
Pra, në vend që t’ja atributojmë të panjohurat e natyrës një fuqie hyjnore, ne duhet të përpiqemi të kuptojmë misteret e botës tonë nëpërmjet metodave shkencore dhe racionale. Shkencëtarët kanë qenë në gjendje të zbulojnë dhe të shpjegojnë fenomene të cilat dikur i atributoheshin zotit, duke treguar ksëthu se misteret mund të zbulohen dhe të kuptohen pa qenë nevoja të invokohet një hyjni a një tjetër.
Në vend që të pranojmë përgjigje të thjeshta dhe dogmatike, ne duhet të pyesim, të eksplorojmë dhe të mësojmë. Kjo do të na ndihmojë jo vetëm të përparojmë si shoqëri dhe specie, por gjithashtu do të na ndihmojë të kuptojmë vendin tonë në univers dhe marrëdhënien tonë me të. Kjo, në fund të fundit, është e vërteta e shkencës dhe e kureshtjes njerëzore.